Te laat?

Moeder (89) en dochter (66) hadden al jaren geen contact meer. Na een paar teleurstellingen leek er geen verzoening meer mogelijk. Op verjaardagen en familiebijeenkomsten voelde het nooit compleet. De andere dochter (58) kwam nog wel bij haar moeder en zorgde samen met een paar kleinkinderen dat haar moeder zelfstandig kon blijven wonen. De gezondheid van moeder ging achteruit en uiteindelijk werd zij opgenomen in het ziekenhuis. Alle familieleden werden opgeroepen om afscheid te nemen. De dochter die geen contact meer had, werd ondanks de situatie toch op de hoogte gehouden. Zij bedacht zich geen moment en snelde naar het ziekenhuis. Daar aangekomen, ging ze toch met haar zus de kamer in waar hun moeder lag.

Stockfoto

Moeder opende haar ogen en er viel een traan. Korte zinnen vulden de stilte. Handen zochten en vonden elkaar. Vergeven en vergeten. Twee uur later overleed moeder. Verdriet en opluchting maakten zich van de ruimte meester. De jeugd, herinneringen, het eerdere - veel te vroege - verlies van vader, de verloren jaren door misverstanden, alles ging als een flits voorbij. Ik kijk uit het raam van mijn kantoor en ik zie dat de dochter bij het graf van haar moeder staat. Gelukkig kon zij nog afscheid nemen, omdat zij zonder aarzelen toch naar het ziekenhuis was gegaan. Welke last had zij anders gedragen. Welke gedachten had zij dan gehad. Denk niet dat het jouw familie niet overkomt: deze dochter is mijn moeder en haar moeder is mijn oma. Bel vandaag nog degene die je liefhebt en leg je ruzie bij. Alexander van der Pijl