Uitvaart met leuke onderbroek

Een uitvaart zoveel mogelijk passend maken naar de wensen van de overledene en de nabestaanden. Dat is steeds meer het adagium. Zo kwam ik onlangs in gesprek met een echtpaar, waarbij meneer nu afscheid moest gaan nemen van zijn zus, terwijl hij nog maar een paar weken eerder zijn broer had verloren. En zeer recent had zijn andere broer twee herseninfarcten gekregen.

Jaren daarvoor had meneer zijn eigen vrouw al verloren, maar zijn regelmatige bezoeken aan het graf van zijn vrouw, leverden hem uiteindelijk een nieuwe liefde op. Zijn huidige echtgenote had namelijk haar man begraven op diezelfde begraafplaats, waar ook zij trouw het graf bezocht.

Kortom, de huidige situatie is er een waar verdriet snel kan omslaan in neerslachtigheid of depressie. Zo niet bij dit echtpaar. Kennelijk hebben zij uit alles wat hun is overkomen een enorme levenskracht ontwikkeld. Hun positieve houding en uitspraken spraken boekdelen. Inspirerende mensen die de betrekkelijkheid en relativiteit hoog in het vaandel hebben staan.

Stockfoto

Tijdens het gesprek, met als doel een passende uitvaart voor haar schoonzus te realiseren, stelde de echtgenote mij de vraag waarom wij als uitvaartleiders toch altijd zo klassiek en somber gekleed gaan. Uiteraard vertelde ik haar, dat wij van tevoren nooit weten in welke situatie wij terechtkomen en wij ons dus neutraal en niet te uitbundig gekleed bij families dienen te presenteren. Maar ik stelde haar een wedervraag: “Hoe zou u dan graag willen dat ik gekleed ga bij de uitvaart?” Voor ik goed en wel uitgesproken was, flapte ze eruit dat ze mij het liefst zag in een laag getailleerde spijkerbroek met een leuk gestreepte, gekleurde onderbroek en een vlotte blazer. Lachsalvo’s alom. Toen we een beetje bijgekomen waren van dit komische intermezzo en haar gelaatskleur zich weer een beetje genormaliseerd had, excuseerde zij zich voor de toch – naar haar mening – ietwat frivole opmerking. Maar ik kon de humor er wel van inzien en beloofde haar toch eens na te denken over de aanschaf van een dergelijk kledingstuk. Ik vertelde haar wel dat ik mijn collega Astrid, die de uitvaart zou gaan begeleiden, toch moeilijk met dit verzoek kon opzadelen. Dat begreep ze ook wel, maar haar boodschap was duidelijk: niet zo formeel. Ik vertelde Astrid over het voorval en zij reageerde meteen heel enthousiast en wilde een vrolijk gekleurde sjaal uitzoeken bij haar blauwe pak. Ook de dragers gingen op wens van het echtpaar informeel gekleed. En zo hebben we een prachtige uitvaart neergezet, helemaal passend bij de wensen van de nabestaanden. Dank je wel Astrid en dragers van VOF! Jos Zeelen

(Blog is geplaatst met toestemming van nabestaanden)