4.9 / 5
31 reviews
Dunweg Uitvaartzorg
- Op Google Maps
4 weken geleden
Ruim een week geleden is mijn vader komen te overlijden en hebben we de uitvaart door Dunweg laten regelen, deels door Natascha en deels door Monique. Ik wist eigenlijk niet in hoeverre het goed regelen van een uitvaart bijdraagt aan het verwerkingsproces en hierbij hebben ze ons ontzettend goed begeleid. Natascha is wat minder formeel wat heel erg prettig was, omdat je hierdoor juist echt contact krijgt van mens tot mens en niet van betaalde klant tot uitvaart medewerker. Wij voelden ons gezien (als mens), ze dacht mee, gaf met haar menselijke benadering lichtheid en warmte aan de confronterende gesprekken over de uitvaart en was erg betrokken. Hierdoor werden we na deze gesprekken niet achtergelaten met een ontzettend zwaar gevoel. Monique heeft het uiteindelijk overgenomen en ook zij heeft het erg prettig gedaan. Zij dacht goed met ons mee, en haar kalmte en rust waren erg prettig. De uitvaart zelf was prachtig geregeld. De afscheidsceremonie liep wat uit maar desondanks gaf Monique ons geen opgejaagd gevoel. Ik heb ook van te voren aangegeven niet bij de borrel na de afscheidsceremonie te willen zijn en hiervoor was door Monique een familiekamer geregeld waarin ik die tijd kon overbruggen. Monique is meerdere keren langs geweest om te vragen of alles goed ging en om wat drinken/eten te brengen. Hoewel afscheid nemen en een uitvaart regelen nooit fijn is en altijd pijn doet, had dit niet beter, prettiger en mooier geregeld kunnen worden. Zij hebben dit proces zo aangenaam mogelijk voor ons gemaakt en na de uitvaart verlieten wij alle drie het crematorium met een 'het is goed zo' - gevoel.

Trouwe viervoeter

We werden gebeld door Josefien (69). Haar man Harry (74) was na een korte ziekte overleden. “Ik wil graag dat Harry thuisblijft, kunnen jullie dat regelen?”

Rottweiler Bas, de trouwe viervoeter

We kwamen in een kleine dijkwoning waar het leek of de tijd had stilgestaan. De bank had plaatsgemaakt voor een ziekenhuisbed. “Ja lieverd, Harry ligt al meer dan vier maanden in de woonkamer. Zo kon hij naar alle voorbijgangers zwaaien en kon ik hem goed verzorgen.” Een grote rottweiler sprong tegen mij op. “Ja, Bas was zijn grote kameraad. We hebben Bas al 10 jaar en waren onafscheidelijk met z’n drietjes.” De hond bleef steeds in de buurt en het leek wel of hij begreep dat er iets met Harry aan de hand was.

Ook een hond heeft verdriet

We verzorgden Harry en kleedden hem in zijn spijkerbroek en houthakkershemd. We haalden het ziekenhuisbed uit elkaar en legden Harry op een opbaarplank met een mooie bijpassende rouwwade. Zo wilde Harry begraven worden: “Op een open baar met een mooi doek”, zei hij dan. “Midden in de natuur.” Iedere dag was ik bij Josefien om te kijken hoe de conditie van Harry was. “Hij gaat achteruit hè?” zei Josefien. “Ja,” zei ik, “het wordt tijd om afscheid te nemen.”

In rouwdoek gewikkeld op open baar Rouwdoeken

Op de dag van de uitvaart stond de Jeep voor de deur. Daar paste precies de baar met Harry in. Josefien sloot de deur en Bas bleef in de buurt. Hij liep eerst mee naar de auto, zette zijn voorpoten op de rand van de Jeep en ging uiteindelijk achter de Jeep zitten. Josefien nam plaats naast de chauffeur. Ik liep naar voren en opende de deur van Josefien. “Mag Bas niet mee?” vroeg ik haar. “Mág dat?” reageerde ze. Bij het graf bleef Bas als laatste zitten. Met kleine dwang en een koekje kwam hij toch weer met ons mee. Alexander van der Pijl Alexander van der Pijl

Onze overige vestigingen