Ruzie in de familie

Meneer Peeters (88) was overleden en ik ging de uitvaart bespreken met zijn echtgenote en kinderen. Al snel kwam ter sprake dat twee andere kinderen geen contact meer hadden met pa en ma. Hoe moest dat nu met de uitvaart? Twee dagen later belde een dochter, Monique, mij geëmotioneerd op. Via via had zij vernomen dat haar vader was overleden en zij wilde weten wanneer de uitvaart was en of haar aanwezigheid geweigerd kon worden. Zij vond dat zij het recht had om afscheid te nemen van haar vader. Ik gaf haar aan dat mevrouw Peeters de opdrachtgever was van de uitvaart en dat zij dus beslist wat er gebeurt. Indien zij geen goedkeuring zou geven, zou het lastig worden. Omdat het belangrijk is om afscheid te kunnen nemen van een familielid, ook al ben je met diegene gebrouilleerd, gaf ik aan de situatie voor te zullen leggen aan de familie en haar later terug te bellen. Ik besloot persoonlijk langs de familie te gaan om verslag te doen van het telefoongesprek. Mevrouw Peeters en haar andere kinderen gaven toestemming, zodat Monique toch afscheid kon nemen van haar vader. Twee dagen voor de uitvaart ontvingen wij haar en kon zij even alleen met haar vader zijn. Zij werd tevens uitgenodigd voor de uitvaart, maar daar besloot zij vanaf te zien. Ze was dankbaar voor de haar geboden oplossing. Twee maanden na de uitvaart, bracht ik mevrouw Peeters een bezoek. Zij vertelde dat zij de asverstrooiing mét Monique hadden gedaan. Het contact is er weer, hetzij nog wat broos. “Zo jammer Alexander. Waarom moest dit nou?” zei mevrouw Peeters. “Wanneer je ruzie hebt, besef je niet dat je het na een overlijden nooit meer kunt herstellen. Het maakt eigenlijk niet uit door wie de ruzie is ontstaan en wie uiteindelijk de eerste stap zou moeten zetten. Kijk naar de toekomst, probeer het op te lossen, want anders…” Alexander van der Pijl