4.9 / 5
31 reviews
Dunweg Uitvaartzorg
- Op Google Maps
in de afgelopen week
Ruim een week geleden is mijn vader komen te overlijden en hebben we de uitvaart door Dunweg laten regelen, deels door Natascha en deels door Monique. Ik wist eigenlijk niet in hoeverre het goed regelen van een uitvaart bijdraagt aan het verwerkingsproces en hierbij hebben ze ons ontzettend goed begeleid. Natascha is wat minder formeel wat heel erg prettig was, omdat je hierdoor juist echt contact krijgt van mens tot mens en niet van betaalde klant tot uitvaart medewerker. Wij voelden ons gezien (als mens), ze dacht mee, gaf met haar menselijke benadering lichtheid en warmte aan de confronterende gesprekken over de uitvaart en was erg betrokken. Hierdoor werden we na deze gesprekken niet achtergelaten met een ontzettend zwaar gevoel. Monique heeft het uiteindelijk overgenomen en ook zij heeft het erg prettig gedaan. Zij dacht goed met ons mee, en haar kalmte en rust waren erg prettig. De uitvaart zelf was prachtig geregeld. De afscheidsceremonie liep wat uit maar desondanks gaf Monique ons geen opgejaagd gevoel. Ik heb ook van te voren aangegeven niet bij de borrel na de afscheidsceremonie te willen zijn en hiervoor was door Monique een familiekamer geregeld waarin ik die tijd kon overbruggen. Monique is meerdere keren langs geweest om te vragen of alles goed ging en om wat drinken/eten te brengen. Hoewel afscheid nemen en een uitvaart regelen nooit fijn is en altijd pijn doet, had dit niet beter, prettiger en mooier geregeld kunnen worden. Zij hebben dit proces zo aangenaam mogelijk voor ons gemaakt en na de uitvaart verlieten wij alle drie het crematorium met een 'het is goed zo' - gevoel.

Rouw

Sprekende ogen. Ze zijn moe, tonen verdriet. De vrouw besluit een wandeling te maken, het is zulk mooi weer. Terwijl haar gedachten alle kanten op dwalen, voelt ze een heerlijk verkoelend briesje langs haar gezicht. Maar ze voelt ook haar ogen branden. Ogen, die ondanks dat, toch nog met vreugde kunnen kijken naar de natuur. Naar de vogels, die vandaag allemaal al volop met de lente bezig lijken te zijn. Zingend, achter elkaar aan kwetterend, takjes verzamelend. Het gefladder ziet er gezellig uit. De vrouw staat even stil, geniet ervan, glimlacht en loopt verder. Zal ze gaan zitten? Daar op dat bankje, vol in de zon, met uitzicht over de polder?

Zwanen vormen een hart

Vanaf het bankje, genietend van de zonnestralen en de rust, tuurt de vrouw door het riet over het water. Opeens verschijnen twee zwanen voor haar ogen. Ze zijn prachtig, druk badderend en snuffelend aan elkaar. Als vanzelfsprekend vormen hun lange halzen samen een hart. Steeds weer. De vermoeide ogen zien het. Zien ook hoe de zwanen zich vervolgens groot maken en het water van zich af wapperen. De druppels spetteren in 't rond en vangen de schittering van de zon. Het ziet er magisch uit. Plotseling vraagt verdriet om voorrang. En worden de zwanen troebel. Marjori Hong

Natuur, de verbindende factor tussen het leven en de dood

Gefladder

Onze overige vestigingen