Nog één keer door de bloemenvelden

Ik verzorgde de uitvaart van de moeder van een van onze zakelijke relaties. Renée was nog best jong toen zij overleed, 65 jaar. De uitvaart was zorgvuldig voorbereid en Renée had zelf al veel besproken met haar dochters en mijn collega.

De begrafenis zou plaatsvinden op Natuurbegraafplaats Geestmerloo in Koedijk. De drie dochters hadden met elkaar een plekje uitgezocht, maar Renée had bepaald hoe zij in het graf wilde liggen: "Met mijn voeten naar de duinen." We hadden besproken dat het een informele setting moest worden. Een afscheid met vooral veel liefde en ook een lach. Zeker niet te triest.

Foto's uitvaart: Davien Hulsman

Na een paar sprekers die al bekend waren, vroegen wij ook spontaan aan belangstellenden of zij een herinnering met ons wilden delen. Renée had tijdens haar leven zoveel liefde gegeven. Dat was duidelijk voelbaar. Er waren mooie verhalen over vakanties in Frankrijk, Franse chansons, een Deux Chevaux, wijn en Franse kazen. De overledene was zelf lerares Frans, dus de verhalen pasten perfect bij de uitvaart. Het werd een bijzonder liefdevol afscheid

Veel belangstellenden en vrienden hadden losse bloemen meegenomen om aan Renée mee te geven. In het voorjaarszonnetje werd zij door haar gezin met de rijdende baar over de natuurbegraafplaats begeleid. Ruim 50 meter voordat we bij haar laatste rustplaats aankwamen, nodigde ik de aanwezigen uit om naar voren te komen. Zij aan zij vormden zij een erehaag. Ik vroeg iedereen om de bloemen in de lucht te houden en ermee te zwaaien. Als Renée dan tussen hen door zou komen, zou ze tijdens haar laatste rit nog één keer de Franse bloemenvelden ervaren.

En zo geschiedde… Renée tussen de wuivende bloemen door. Ik zag de glimlach van een van de dochters. Zo moest het zijn.

Alexander van der Pijl

(Blog is geplaatst met toestemming van nabestaanden)