Liefde & respect

Bep van 88 jaar is overleden. Toen bleek dat haar man haar niet meer kon verzorgen, hebben haar zoon en schoondochter haar in huis gehaald en de laatste maanden van haar leven liefdevol verzorgd. Het gezin had hier vooraf wel goed met elkaar over gesproken en hierbij hadden de kleinkinderen ook een stem. Ze waren het er allemaal over eens: dit wilden ze voor haar doen.

De bespreking voor de uitvaart is bij de zoon thuis; het is een drukke boel aan tafel. Bep en haar man hebben nóg een zoon gehad, maar die was jaren geleden omgekomen. Zijn vrouw en hun kinderen zijn ook bij de bespreking aanwezig. Er wordt aan hem gedacht en over hem gepraat. Het gezin is uitgelaten, opgelucht en verdrietig in één. Ze komen gemakkelijk tot besluiten rondom de uitvaart, mede omdat hun moeder en oma al haar wensen al had vastgelegd. Bijzonder is, dat de echtgenoot zijn vrouw na haar overlijden weer thuis heeft gehaald. Hij zegt dat hij  regelmatig even bij haar binnenloopt en vaak tegen haar praat.

“Lieve schat, de bloemen zijn prachtig, maar de mooiste bloem was jij..."

Het is mooi om te zien dat ze als gezin alles zelf doen. Ze helpen na het overlijden met de verzorging van (o)ma Bep, zijn overal bij aanwezig, rijden en dragen zelf de kist, spreken in kerk en crematorium, steken kaarsjes aan en kiezen prachtige muziek uit. Maar ook het afdoen van de sieraden is speciaal: alle kleinkinderen doen dit zelf, heel zorgvuldig. Ze sluiten met elkaar de kist en er is ruimte om te lachen en te huilen. Ze troosten elkaar. Ook is er plaats voor humor. Zo had Bep altijd Tempo zakdoekjes bij zich. Zelfs na haar overlijden, want de familie heeft er de kist mee gevuld! Met die gedachte heb ook ik een pak zakdoekjes gekocht en in de kerkbanken gelegd: zoals zij was, zal zij gaan. Na de crematieplechtigheid is het tijd voor een allerlaatst afscheid voor het gezin. Allemaal leggen zij de handen op de kist, kijken elkaar aan, lachen en zeggen: “Zullen we..?” Ze slaan met hun handen de maat op de kist en zingen: “Ja dat is mooi, mooi, mooi man!”

De bloemen gaan mee terug naar de kamer waar Bep de afgelopen dagen was opgebaard. De echtgenoot verzorgt er nog dagen de bloemen en praat dan ook nog steeds tegen haar: “Lieve schat, de bloemen zijn prachtig, maar de mooiste bloem was jij..." De hele week kon ik alleen maar denken: wat een liefde in deze bijzondere familie. Wat een respect voor elkaar. Bea den Haan

(Blog is geplaatst met toestemming van nabestaanden)

Persoon op afbeelding: stockfotografie