Lege brievenbus met Valentijn

Een aantal jaren geleden hadden we een uitvaart van een mijnheer die 92 was geworden; na een langdurige ziekte was hij in de maand december overleden. Na de uitvaart zocht ik de weduwe op om de uitvaart te evalueren en te praten over de dankbetuigingen die zij wilde versturen. We hadden een fijn gesprek en spraken op een gegeven moment over het leven en hoe zij nu probeerde om alleen verder te gaan. Mevrouw vertelde dat zij haar man erg miste en dat zij vooral opzag tegen Valentijnsdag. En dat was te begrijpen. Vooral na wat zij vervolgens vertelde. Het ontroerde mij.

Wat niemand wist, zelfs haar kinderen niet, was dat zij en haar man elkaar elk jaar verrasten met Valentijn. Ze maakten dan zelf een kaartje en schreven daarin bijzondere, liefdevolle teksten. Wat mooi! Sindsdien hield het verhaal van mevrouw mij bezig; ik moest steeds aan haar denken. Én aan die lege brievenbus op 14 februari.

Na veel wikken en wegen heb ik dan toch een Valentijnskaart gekocht. Ik schreef mevrouw dat haar verhaal mij aangreep... En vroeg haar of ik daarom voor deze keer haar Valentijn mocht zijn. Zo kwam het dat de brievenbus op 14 februari niet leeg was. Alexander van der Pijl