Klein en fijn

Onlangs mocht ik samen met uitvaartverzorger Astrid Warmerdam de muziek en diapresentatie regelen voor de uitvaart van mevrouw Maurits-van der Woude. Omdat het niet mijn dagelijkse taak is, vond ik het best spannend.

Toen iedereen binnen was, liep ik naar mijn plekje achter de bar.Op het moment dat ik langs René, de zoon van mevrouw liep, draaide hij zich naar mij om en riep op zeer vriendelijke toon: "Hé, is dat onze DJ?!" De toon was gezet, we moesten er hartelijk om lachen.

Helaas waren vanwege het Coronavirus maar 18 personen aanwezig. Wat anders meer formeel zou zijn, werd nu een mooie informele dienst. De heer Maurits begon zijn verhaal met te vertellen hoe hij zijn vrouw had leren kennen op zeer jonge leeftijd. Zijn gezicht sprak boekdelen: met glunderende ogen en veel humor liet hij 63 jaar huwelijk de dienst passeren. Dit was echte liefde!

Daarna spraken ook dochter Jaqueline en zoon René over hun moeder. Over hoe zij met veel toewijding de opvoeding op zich nam en hoe fijn zoon en dochter dit altijd hadden ervaren.
Ik waande mij in de tijd met die familie, door de mooie humoristische anekdotes die werden verteld. Uiteraard met een lach en een traan en bovenal zo ontzéttend liefdevol.

"En pa," vervolgde René zijn verhaal, "mama is niet voorgoed weg hoor. Hier staat een deel van haar en zie daar ook je dochter Jaqueline, het andere deel. Je zult haar altijd nog zien". Astrid en ik keken elkaar aan en dachten hetzelfde... Hoe mooi gezegd!

Uiteindelijk stond ik daar in mijn 'DJ hoekje' m'n tranen weg te vegen en zelfs energie op te doen, omdat ik daar op dat moment een en al liefde voelde, bizar zeg! Ondanks zo weinig genodigden, had ik niet eerder zo'n mooie, informele uitvaart meegemaakt, die mij zo raakte.

Sabine Evertman

(Blog is geplaatst met toestemming van nabestaanden)