Een knallend afscheid

In de weekenden en ook op feestdagen zijn wij gewoon aan het werk. Werken met de feestdagen heeft iets bijzonders. Aan de ene kant zijn het dagen waar familie en vrienden vaak naar uitkijken en aan de andere kant zijn er ook mensen die er juist tegenop zien.

Zo werd ik gebeld door een huisarts om naar een bepaald adres te komen. Vlak voor het kerstdiner was iemand onwel geworden. Ondanks de komst van een ambulance en een reanimatiepoging was meneer toch overleden. Een verdrietige situatie. Tafel gedekt, de hele familie bij elkaar. Plotseling overleden, niemand had dit verwacht. Op tweede kerstdag zat ik met de familie om tafel. We bespraken de wensen voor de uitvaart.

Die ouwe was gek op de feestdagen en oud en nieuw. Hij had veel vuurwerk ingekocht. “Daar moeten we wel wat mee doen, mam” zei de oudste zoon. “Heb je geen zin om iets te organiseren op dat vlak?” “Nou lieve jongen, pa was altijd positief en hield van ons gezin, dus ja… we maken er iets moois van.” Zodoende brachten wij vader naar huis op oudjaarsdag. De familie stond klaar met oliebollen en vuurwerk. Laat op de avond kwamen wij pa weer ophalen. “We maken een nieuwe start, Alexander” zeiden ze nog. De fles champagne werd al ontkurkt en iedereen kreeg een champagneglas. Bij het uitdragen van vader werd zijn eigen vuurwerk afgestoken. In de straat begonnen de buren ook met afsteken, terwijl het pas rond 22.00 uur was. Heel bijzonder.

Tussen het vuurwerk door reden wij naar het uitvaartcentrum. We waren op tijd om zelf nog de jaarwisseling mee te maken. En ieder jaar als het vuurwerk knalt, moet ik toch weer even aan die ouwe denken.

Alexander van der Pijl