Tour d’amour

Georgia (68) en Frenk (70) leefden een eenvoudig leven, zoals Georgia zelf tegen mij vertelde. Het hoefde allemaal niet zo overdreven. Hij sleutelde zijn leven lang aan allerlei oude, bijzondere auto’s en zij zorgde er vooral voor dat het huishouden op orde was en het Frenk aan niets ontbrak. Frenk had zijn eigen garage en had twee oldtimers, die hij helemaal had opgeknapt. Georgia was daar enorm trots op. Als zo’n auto weer helemaal in orde was, dan maakte Frenk altijd eerst met Georgia een ritje.

Toen Frenk overleed, wilde Georgia maar een ding. De rouwauto moest een T1 zijn. Een oldtimer en niet zo’n snelle zwarte of grijze Cadillac, maar een oud Volkswagenbusje.

Zogezegd, zo gedaan. Omdat de chauffeurs op vakantie waren, werd ik gevraagd om de T1 te rijden. Georgia wilde graag meerijden en voorin zitten naast de bestuurder. Het was een prachtige, maar warme dag en ik excuseerde mij dat ik geen jasje aan had. De ramen stonden wijd open.

Georgia zei tegen me dat ze wellicht niet veel zou zeggen en zij hoopte dat ik dat zou begrijpen. Tuurlijk, gaf ik aan, u zegt het maar.  We reden een bijzondere route en Georgia begon te vertellen. Over haar eerste kus, de verkering met Frenk en hun lieve kinderen, die achter onze Volkswagen bus aan reden.

We stopten ook even bij de garage van Frenk om vervolgens onze reis naar Begraafplaats & Crematorium Westerveld te vervolgen. Zoals Georgia het noemde: De laatste reis van Frenk.

Ineens zei Georgia, zullen we hier naar links gaan? Ik gaf aan dat dit de verkeerde afslag was. Ja, dat weet ik, zei Georgia. Vroeger reden we ook vaak verkeerd en dat waren vaak de leukste tripjes.

We sloegen linksaf en kwamen uiteindelijk maar net op tijd voor de crematie van Frenk.

Alexander van der Pijl