Je uitvaart op afbetaling

Het zal zo’n vijftien jaar geleden zijn dat ik werd uitgenodigd door Mien (68) om haar uitvaart van tevoren te regelen. Vanzelfsprekend vroeg zij ook naar de kosten.

Nadat alle wensen besproken waren maakte ik een kostenraming. Ze schrok niet van het bedrag, maar ze kwam wel met een duidelijk reactie. ‘Lieve jongen, dat geld heb ik niet’. Maar Mien had wel direct een oplossing. ‘Ik zorg ervoor dat het geld er komt’, zei Mien. ‘Mijn hele leven lang doe ik alles op afbetaling. Ik koop mijn spulletjes bij Wehkamp of Otto. Daar sta ik goed bekend. Kan ik niet sparen voor een uitvaart?’

Ik kon haar geruststellen. Dat kon. In eerste instantie stelde ik voor dat zij zelf zou sparen, maar dat durfde zij toch niet aan. Wehkamp of Otto zou te verleidelijk kunnen zijn. Mien stelde voor om aan ons elke maand een bedrag van 60 euro over te maken. En als zij genoeg tijd van leven zou hebben, kwam zij vast een heel eind. En Mien hield haar woord. Iedere maand zag ik dat er weer 60 euro bijgeschreven was. Jaarlijks stuurden wij Mien een overzicht van het gespaarde bedrag, met een beetje rente uiteraard. Na negen jaar was het bedrag ruim voldoende. Ik belde haar op en vertelde dat zij het sparen kon stoppen. ‘Ach lieve jongen toch’, was haar reactie, ‘wat eerlijk dat je mij informeert’.

Pas jaren later overleed Mien. De naaste familie zat er een beetje beteuterd bij. Er was een wat ongemakkelijke stilte. Een neef nam het woord en zei: ‘Alexander, onze tante deed haar leven lang alles op afbetaling. Er is volgens ons geen geld en we weten nu ook niet goed wat we moeten doen. Wat kost een knappe uitvaart? En kan dat op afbetaling?’

Toen ik vertelde dat Mien het allemaal al geregeld had en jarenlang elke maand een klein bedrag had gespaard, konden zij het bijna niet geloven. ‘Tante Mien? Sparen?'