Een toiletborstel…

Cas (81) was overleden aan een hartstilstand. Zijn vrouw Geurtie (79) was al een jaar eerder overleden en hij werd, zoals zij, bijgezet in het familiegraf op de begraafplaats van de Rooms-Katholieke kerk.

Cas en Geurtie waren trouwe kerkgangers. Dat kon je van hun kinderen niet zeggen. Iedereen had zo zijn eigen geloof en dat is ook goed. Als de familie zelf geen kerkgangers zijn, dan ligt de taak bij ons, om als uitvaartondernemer, de rituelen uit te leggen.

De avond voor de begrafenis kwamen wij samen in de kerk om het draaiboek nog eens door te nemen. Toen wij op het altaar stonden om te oefenen met de microfoon, wees een van de kleinkinderen mij op een opmerkelijk tafereel. ‘Kijk’, zei de kleindochter, ‘daar staat gewoon een toiletborstel in een bakje water’.

Ik glimlachte en legde haar uit dat dit een van de uitvaartrituelen was. ‘Bij het naar binnengaan en verlaten van de kerk zegent de pastoor met wijwater de kist en het lichaam van opa. Bij het verlaten van de kerk heet dat een absoute en dan wordt het wijwater vergezeld van wierook. Kijk morgen maar hoe de pastoor dat doet’.

Op de dag van de uitvaart werd opa door de kleinkinderen de kerk binnengereden. De kist werd gezegend. De pastoor deed de zogenaamde toiletborstel in het wijwater, hield het hoog in de lucht en deed een slaande beweging naar de kist zodat het wijwater op de kist zou belanden. Echter, door de ferme beweging kwam de borstel los van het heft en schoot met een grote klap in het bloemstuk op de kist terecht.

De kleindochter moest erg lachen en zei tegen mij: ‘Dat had u gisteren niet verteld’.