Vroegboekkorting

Ik kreeg contact met een bijzonder echtpaar. We kennen elkaar via via en het werd tijd om iets te regelen voor haar laatste reis. Lily (74) had alles uitvoerig bekeken en via enkele persoonlijke gesprekken zijn wij gekomen tot een gedetailleerde invulling van haar uitvaart. Zo hebben we diverse scenario’s uitgewerkt, dit omdat zij ook een groot deel van haar leven doorbrengt in het zonnige zuiden.

Lily is een prachtige, zeer verzorgde vrouw met een aanstekelijke lach. Een mooie verschijning. Met een knipoog geeft zij aan dat haar partner Paul (79) niet haar type is. Paul lacht, kijkt het aan en vult het gesprek aan met de nodige humor. Tijdens de gesprekken wordt er ook vaak gelachen. Lily geeft aan dat dit haar vierde relatie is en mocht er iets met haar partner gebeuren, dan wordt het weer tijd voor iets nieuws.

“Weet je trouwens Alexander dat als ik aan mijn vrienden over jou vertel en dat wij de uitvaart aan het voorbereiden zijn, zij dat macaber vinden of heel gek”, vertelt Lily. Haar partner beaamt dat en geeft aan dan één ding zeker is, we gaan allemaal dood. Lachend geeft hij aan dat hij graag als eerste gaat.

Lily wil graag veel visitekaartjes van ons bedrijf hebben zodat ze die kan uitdelen. “Iedereen moet het regelen! Maak van je nabestaanden geen spoorzoekers”, zegt ze.

Als alle wensen besproken zijn en op papier staan, geeft Lily in ons laatste gesprek aan dat we elkaar, alle drie samen dus, eigenlijk niet meer zien in levende lijve. Dat vinden we toch vreemd en we spreken af dat we elkaar weer zien op een feestje. “Dat is beter”, zegt ze.

En Paul vult aan: “Nu wij ook alles financieel ruim van tevoren geregeld hebben, krijgen we dan ook vroegboekkorting?” Ik geef aan dat er twee zekerheden zijn in het leven. Men betaalt belasting en men gaat dood. Ik zwaai Lily en Paul uit en krijg kort daarna een appje met de uitnodiging voor een feestje. Wat een heerlijk stel.

En? Wanneer gaan wij om tafel?

Alexander van der Pijl